| ![]() ![]() ![]() ![]() ÉPERONNER, verbe trans. Étymol. et Hist. 1. Ca 1100 esperoner « piquer (un cheval) de l'éperon » (Roland, éd. J. Bédier, 2996); 2. 1160-74 esperoné « muni d'éperons » (Wace, Rou, éd. A. J. Holden, III, 10597); 3. 1890-99 mar. (Ledieu, Cadiat, Nouv. matér. nav., t. 2, p. 504). Dér. de éperon*; dés. -er. |