| ![]() ![]() ![]() ![]() VITUPÉRATION, subst. fém. Étymol. et Hist. 1remoit. xiies. (Psautier d'Oxford, éd. Fr. Michel, XXX, 16: Je öi la vituperaciun de mulz [audivi vituperationem multorum]). Empr. au lat.vituperatio, -onis « blâme, reproche ». |
| ![]() ![]() ![]() ![]() VITUPÉRATION, subst. fém. Étymol. et Hist. 1remoit. xiies. (Psautier d'Oxford, éd. Fr. Michel, XXX, 16: Je öi la vituperaciun de mulz [audivi vituperationem multorum]). Empr. au lat.vituperatio, -onis « blâme, reproche ». |