| ![]() ![]() ![]() ![]() TRAGI-COMÉDIE, subst. fém. Étymol. et Hist. 1. 1527 hist. littér. (Celestine [...] translate dytalien en francois, Tragicomedie de Caliste et Melibee, Paris, Galliot du Pré); 2. ca 1584 fig. (Brantôme, Des Dames ds
Œuvres compl., éd. L. Lalanne, t. 9, p. 664: une estrange tragi-commédie). Empr. au lat.tragicocomœdia, tragicomœdia « tragi-comédie », comp. de tragico- (de tragicus « tragique ») et comœdia « comédie ». |