| ![]() ![]() ![]() ![]() SURABONDANCE, subst. fém. Étymol. et Hist. 1. Ca 1265 sorhabondance (Brunet Latin, Livre Du Tresor, éd. F.-J. Carmody, p. 217); 1349 surabondance d'amor (Songe vert, 611 ds T.-L.); 2. 1684 par surabondance de droit (J. Abadie, Traité verité Relig. Chret., t. 1, p. 311). Dér. de abondance*; préf. sur-*. |