| ![]() ![]() ![]() ![]() PROÉMINENCE, subst. fém. Étymol. et Hist.1. 1755 «partie proéminente» (Buffon, Hist. nat., t.5, p.10); 2. 1798 «état de ce qui est proéminent» (Ac.). Dér. de proéminent*; suff. -ence, v. -ance. |
| ![]() ![]() ![]() ![]() PROÉMINENCE, subst. fém. Étymol. et Hist.1. 1755 «partie proéminente» (Buffon, Hist. nat., t.5, p.10); 2. 1798 «état de ce qui est proéminent» (Ac.). Dér. de proéminent*; suff. -ence, v. -ance. |