| ![]() ![]() ![]() ![]() MÉSENTÈRE, subst. masc. Étymol. et Hist. Ca 1370 (Guy de Chauliac, Chirurgie ds Sigurs, p. 66). Empr. au gr.
μ
ε
σ
ε
ν
τ
ε
́
ρ
ι
ο
ν «mésentère», comp. de μ
ε
́
σ
ο
ς «situé au milieu» et de ε
ν
τ
ε
ρ
ο
ν «intestin» (cf. entérite, entér(o)-). |