| ![]() ![]() ![]() ![]() MONOTHÉLITE, subst. masc. et adj. Étymol. et Hist. A. Subst. 1495 (Jean de Vignay, Mir. hist., 4evol., fo47ads Gdf. Compl.). B. Adj. 1840 (Ac. Compl. 1842). Empr. au gr. tardif
μ
ο
ν
ο
θ
ε
λ
η
̃
τ
α
ι subst. masc. plur. de μ
ο
́
ν
ο
ς «seul, unique» et θ
ε
λ
η
τ
η
́
ς «qui veut». |