| 			 MAGNÉTITE, subst. fém. Étymol. et Hist. 1873 (Wurtz, Dict. chim., t. 2, 1ervol., p. 1641).  Dér. de magnétique*; suff. -ite*. Déjà en all. en 1845 (v. NED). | 
			
  | 			 MAGNÉTITE, subst. fém. Étymol. et Hist. 1873 (Wurtz, Dict. chim., t. 2, 1ervol., p. 1641).  Dér. de magnétique*; suff. -ite*. Déjà en all. en 1845 (v. NED). |