| 			 MAGNÉTISEUR, -EUSE, subst. et adj. Étymol. et Hist. 1784 (La Harpe, Corr. litt., VI, p. 199 ds Proschwitz Beaumarchais, p. 342).  Dér. de magnétiser*; suff. -eur2*.   | 
			
  | 			 MAGNÉTISEUR, -EUSE, subst. et adj. Étymol. et Hist. 1784 (La Harpe, Corr. litt., VI, p. 199 ds Proschwitz Beaumarchais, p. 342).  Dér. de magnétiser*; suff. -eur2*.   |