| 
 |     LEMMING, subst. masc.Étymol. et Hist.  [1678 lemmer d'apr. Pt Rob.] 1701 lemmer (Fur.); 1759 lemmar, ou leming ([F.A. Aubert de La Chesnaye des Bois] Dict. raisonné et universel des animaux, II 609 b ds R. Ling. rom. t. 45, 1981, p. 503).     Mot norvégien. | 
 
			 Accueil
Accueil
 
					 
					 
					 
					