| 			 DATTIER, subst. masc. Étymol. et Hist. Ca 1236 datier (G. de Lorris, Rose, éd. F. Lecoy, 1337); 1611 dattier (Cotgr.).  Dér. de datte*; suff. -ier*.   | 
			
  | 			 DATTIER, subst. masc. Étymol. et Hist. Ca 1236 datier (G. de Lorris, Rose, éd. F. Lecoy, 1337); 1611 dattier (Cotgr.).  Dér. de datte*; suff. -ier*.   |