| ![]() ![]() ![]() ![]() CUNÉIFORME, adj. Étymol. et Hist. 1559 os cuneiformis (Notabilia supra Guidonem, p. 156 ds Sigurs, p. 273); 1561 os Cuneïforme (Paré,
Œuvres, éd. J.-F. Malgaigne, livre 3, chap. 4); 1778 bot. cunéiforme (Lamarck, A.-P. de Candolle, Flore fr., t. 1, p. 55, § 185); 1813 graph. (Gattel, Dict. ds Quem. Fichier). Dér. du rad. du lat. cuneus « coin »; élément suff. -forme*. |