| ![]() ![]() ![]() ![]() CRÉNELER, verbe trans. Étymol. et Hist. A. 1. 1160-74 adj. « garni de créneaux » mur quernelé (Wace, Rou, éd. A. J. Holden, 2epart., p. 3322); 2. 1393 id. « bordé de crans » (Ménagier, II, 44 ds T.-L.). B. 1606 (Nicot). Dér. de l'anc. forme crenel de créneau*; suff. -é*; dés. -er. |