| ![]() ![]() ![]() ![]() COSÉCANTE, subst. fém. Étymol. et Hist. Av. 1721 (J. Harris [écrivain angl.], Dict. universel des arts, des sc. etc. ds Trév.). Dér. de sécante*; préf. co-*. Lat. sc. cosecans av. 1576 (G. Joachim dit Rheticus [1514-76], Opus palatinum de triangulis, 1596 d'apr. NED, s.v. cosecant), angl. cosecant (1706, ibid). |