| ![]() ![]() ![]() ![]() CONCORDE, subst. fém. Étymol. et Hist. [Ca 1125 (leçon du ms. A, 2emoitié xiiies.) « (?) harmonie en musique » (Grant mal fist Adam, éd. H. Suchier, 103)]; ca 1155 (Wace, Brut, éd. I. Arnold, 1255); 1752 spéc. concorde évangélique (Trév.). Empr. au lat. lass. concordia « accord, harmonie ». |