| 
 |     
Chantournement, subst. masc.,attest. 1611 (Cotgr.), 1803 (Boiste); de chantourner, suff. -ment1*. − Fréq. abs. littér. : 1. | 
 
			| 
 |     
Chantournement, subst. masc.,attest. 1611 (Cotgr.), 1803 (Boiste); de chantourner, suff. -ment1*. − Fréq. abs. littér. : 1. |