| ![]() ![]() ![]() ![]() BRIQUETER2, verbe trans. Transformer en briquettes. Rem. Attesté dans Lar. 20e, Lar. encyclop., Pt Rob. Prononc. et Orth. Cf. briqueter1. Étymol. et Hist. 1928 (Lar. 20e: Briqueter [...] Transformer en briquettes, en parlant de certains déchets industriels). Dér. de briquette*; dés. -er. BBG. − Behrens D. 1923, p. 85. |