| ![]() ![]() ![]() ![]() ARGOTER2, verbe trans. ARBORIC. Couper les argots, la partie morte d'une branche. Rem. Nouv. Lar. ill. : ,,on dit aussi argotier``. PRONONC. : [aʀgɔte]. ÉTYMOL. ET HIST. − 1690 (Fur.).
Dér. de argot2*; dés. -er. BBG. − Forest. 1946. − Goug. Lang. pop. 1929, p. 191. − Mots rares 1965. |