| ![]() ![]() ![]() ![]() AFFRANCHIR3, verbe trans. ÉQUIT. Affranchir un fossé (Littré). ,,Sauter par delà`` (Littré), le franchir. Prononc. − Forme phon. : [afʀ
ɑ
̃
ʃi:ʀ], j'affranchis [ʒafʀ
ɑ
̃
ʃi]. Enq. : /afʀã
ʃi, afʀã
ʃis/. Conjug. agir. 2. Dér. et composés : affranchement, affranchi, affranchissable (cf. Pt Lar. 1968), affranchissant, affranchissement, affranchisseur. Cf. franc. Étymol. ET HIST. − 1583 équit. « sauter par-dessus » (Gauchet, Plaisir des champs ds Gdf. Compl. : affranchir les buissons).
Dér. de franchir*; préf. a-1*. STAT. − Fréq. abs. litt. : 639. Fréq. rel. litt. : xixes. : a) 1 285, b) 801; xxes. : a) 876, b) 663. BBG. (affranchir1-3). − Arveiller (R.). Doc. lexicogr. tirés des dictionnaires. In : [Mélanges Wartburg (W. von)]. Tübingen, 1968, t. 2, p. 264. − Aubert de la Rüe (E.). Le Français parlé aux îles Saint-Pierre-et-Miquelon. Vie Lang. 1969, no208, p. 406. − Bailly (R.) 1969 [1946]. − Bar 1960. − Barber. 1969. − Barr. 1967. − Bél. 1957. − Bénac 1956. − Bible 1912. − Bouillet 1859. − Boiss.8. − Bonnaire 1835. − Caput 1969. − Dheilly 1964. − Dup. 1961. − Éd. 1913. − Éd. 1967. − Esn. 1965. − Gruss 1952. − Guiraud (P.). Mélanges d'étymologies argotiques et populaires. Cah. Lexicol. 1967, no10, pp. 12-15. − Guizot 1864. − Hanse 1949. − Jal 1848. − Kold. 1902. − Kuhn 1931, p. 43. − Laf. 1878. − Larch. 1880. − La Rue 1954. − Lav. Diffic. 1846. − Lavedan 1964. − Le Breton 1960. − Lem. 1966. − Littré-Robin 1865. − Marcel 1938. − Michel 1856. − Romeuf t. 1 1956. − Sandry-Carr. 1963. − Soé-Dup. 1906. − Sommer 1882. − Spr. 1967. − St-Edme t. 1 1824. − Synon. 1818. − Timm. 1892. − Sandry-Carr. Joueurs 1963. − Will. 1831. |