| DÉTROUSSEMENT, subst. masc. Étymol. et Hist. 1538 destroussement (Est.). Dér. du rad. de détrousser*; suff. -(e)ment1*. |
| DÉTROUSSEMENT, subst. masc. Étymol. et Hist. 1538 destroussement (Est.). Dér. du rad. de détrousser*; suff. -(e)ment1*. |