TLFi

Étymol. ET HIST. − 1860, sup. Empr. p. anal. de la forme au lat. acetabulum (proprement « vinaigrier »; acétabule*) neutre plur. acetabula au sens de « instrument de mus. » dep. 507 Boèce, Mus., 1, 11, p. 198 ds TLL s.v., 378, 80 : saepe ipsa quoque acetabula diversis formata ponderibus virga vel aerea ferreave percutiens), cf. Cassiod., Art., 5, Migne, 70, 1209, ibid., 379, 1 : instrumentorum musicorum sunt tria : ... percussionalia, ut sunt acitabula aenea et argentea, vel alia, quae metallico vigore percussa reddunt cum suavitate tinnitum.