| IMMOLATEUR, -TRICE, subst. Étymol. et Hist. [1534 d'apr. FEW t. 4, p. 573b]; 1549 (Est.). Empr. au lat.immolator « sacrificateur », formé sur le supin immolatum de immolare, v. immoler. |
| IMMOLATEUR, -TRICE, subst. Étymol. et Hist. [1534 d'apr. FEW t. 4, p. 573b]; 1549 (Est.). Empr. au lat.immolator « sacrificateur », formé sur le supin immolatum de immolare, v. immoler. |