|
Courgeron, subst. masc.,attest. 1852 (Humbert, Nouv. gloss. genevois, p. 121); de courge1, suff. -eron (-on*). − Fréq. abs. littér. : 1.
|
|
Courgeron, subst. masc.,attest. 1852 (Humbert, Nouv. gloss. genevois, p. 121); de courge1, suff. -eron (-on*). − Fréq. abs. littér. : 1.
|