|
Coqueliner, verbe intrans.attest. 1611 « cajoler » (Cotgr.); 1752 « chanter (en parlant du coq) » (Trév.); de coq1, suff. (el)in* et dés. -er. − Fréq. abs. littér. : 1.
|
|
Coqueliner, verbe intrans.attest. 1611 « cajoler » (Cotgr.); 1752 « chanter (en parlant du coq) » (Trév.); de coq1, suff. (el)in* et dés. -er. − Fréq. abs. littér. : 1.
|